Złoto i diamenty Mieszkania tanie Poszukiwacze skarbów * Anzelm, syn prostytutki, robotnik ze slumsów, rewolucjonista - zdrajca, prowokator, donosiciel, współpracownik tajnej policji, zastrzelony z wyroku Partii, kocha swego dziesięcioletniego synka Olesia, prześladowanego przez uliczników jako syna kapusia (przykład przemocy i nietolerancji), występuje jako zjawa.
* Jan Czarowic - jeden z głównych bohaterów dramatu, syn zamożnego ziemianina, rewolucjonista, narodowiec, romantyk, marzyciel, więziony, zbiegł z więzienia, zginął w desperackim zamachu terrorystycznym na armię rosyjską.
Dywany 5X30 dni od 30.10.2010
* Zagozda - radykalny rewolucjonista, internacjonalista, osadzony w więzieniu wraz z Czarowicem.
* Benedykt Czarowic, brat Jana, zamożny ziemianin, przedsiębiorca, po spłaceniu swego brata Jana utracił płynność finansową, a narzeczona Krystyna go porzuciła.
* Krystyna, elegancka panna na wydaniu z dobrego domu, głosi cyniczne, kontrowersyjne poglądy, jak urządzić się dobrze w życiu, narażając się pomogła Czarowicowi w ucieczce z więzienia, narzeczona Benedykta, porzuca go i podąża za jego bratem.
* Żołnierz rosyjski, rozpoznają się wzajemnie z więźniem Czarowicem, którego łomotał karabinem, gdy ten nie był w stanie podnieść się na rozkaz, w czasie ucieczki dwóch więźniów obezwładniony przez nich, jednak Czarowic go nie zabija (a powinien dla dobra rewolucji), gdy więźniowie znikają - podejmuje służbę wartowniczą nie wszczynając alarmu. Roztwarza się również w zasadowych roztworach cyjanków, które były używane do wydobywania złota. Złoto rozpuszcza się również w rtęci, tworząc amalgamat. Złoto jest nierozpuszczalne w kwasie azotowym(V), który rozpuszcza srebro i metale nieszlachetne, co przez długi czas było wykorzystywane jako próba na obecność złota (np. w monetach). Tutaj pomocne są stare mapy i dokumenty.

Diament ? minerał z gromady pierwiastków rodzimych. Nazwa pochodzi od stgr. ???ž?? adamas (dopełniacz ???ž????? adamantos, łac. diamentum) = "niepokonany, niezniszczalny" i nawiązuje do wyjątkowej twardości tego minerału. Jest najtwardszą znaną substancją z występujących w przyrodzie. Po raz pierwszy diament spalił pod szklanym kloszem używając promieni słonecznych skupionych soczewką Antoine Lavoisier. Udowodnił w ten sposób, że diament to czysty węgiel. W poszukiwaniach go nie pomogą wykrywacze metali, ale warto zapytać na eksploracja forum, polecam. Tworzy zazwyczaj niewielkie kryształy przyjmujące postać ośmiościanu, rzadziej sześcianu. Duża część kryształów ma zaokrąglone kształty oraz wykazuje zbliźniaczenia. W przyrodzie stanowi jedną z pięciu, obok grafitu, fulerenów, nanopianki i nanorurek, odmian alotropowych węgla. Jest kruchy (rozpryskuje się pod wpływem uderzenia), przezroczysty; zwykle zawiera śladowe ilości azotu, glinu, boru, manganu, krzemu, magnezu, chromu. Czasem przyda się GPS na rower.

Srebro (Ag, łac. argentum) ? pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych w układzie okresowym. Jest srebrzystobiałym metalem, o największej przewodności elektrycznej i termicznej. W przyrodzie występuje w stanie wolnym, a także w minerałach, takich jak argentyt czy chlorargyryt. Większość wydobywanego srebra występuje jako domieszka rud miedzi, złota, ołowiu i cynku. Polecamy poczytać forum dla adminów. Róża - dramat niesceniczny Stefana Żeromskiego, wydany pod pseudonimem Józef Katerla przez Spółkę Nakładową Książka w Krakowie w roku 1909. Żeromski w tym utworze starał się zająć stanowisko wobec sprzecznych poglądów na sens i celowość rewolucji 1905 roku oraz kreśli własną wizję rozwiązania problemów społecznych i politycznych w Polsce na początku XX wieku. Można przyjąć, że jego poglądy własne są tożsame z działalnością Traugutta, Montwiłła, Toczyńskiego, Okrzeji, których wymienia jako bohaterów narodowych (w Prologu). Róża była uprawiana już w starożytności w Chinach, na Bliskim Wschodzie oraz w Grecji, Rzymie i w całej Europie, symbolizowała miłość, piękno i subtelne uczucia. W chrześcijaństwie biała róża symbolizowała niewinność, a czerwona - męczeństwo. Żeromski w swym utworze (w Prologu) postulował, aby różę czarującą ustanowić (w niepodległej Polsce) jako znak sławy, nagrodę za bohaterstwo, cnotę i geniusz. Motyw róży występuje w utworze w różnych kontekstach. Jako symbol miłości, gdy Czarowic, jeden z głównych bohaterów, kupuje ukochanej wielki pąk omdlałych, damasceńskich róż i trzy pąsowe indyjskie róże, lecz są to tylko marzenia zza krat więziennych. Natomiast w sali balowej na estradzie pojawia się postać ponętnej bestyjki - dziewczyna okryta niby całunem ściągniętym z katafalku. U dołu szaty wyhaftowane białe róże śliczny stanowią ornament, szlak jak gdyby żałobny. Ostatecznie w Epilogu, gdy Czarowic ginie w zamachu na wojska carskie. Głowa [jego] upadła między kolczaste, grube, wyniosłe badyle róży dzikiej i otrząsnęła płatki kwiatowe. Spadły kwiatki na czoło zroszone śmiertelnym potem, na pierś wydającą ostatnie tchnienie. W głowach zmarłego stanęło mgliste widmo Bożyszcza. Strząsnęło na piersi nieżywe ostatni płatek róży dzikiej.